موزیکفا-لی‌لا رضایی: آیدین نورمحمدی =موسیقی را با فراگیری آواز و خواندن تصانیف شروع کرد. او از 9 سالگی ویلن نواختن را در اولویت قرار داد و پس از مراحل مقدماتی به تحصیل ردیف استاد ابوالحسن‌خان صبا نزد پدرش پرداخت. بعدها به ویُلُن‌نوازی کلاسیک غربی علاقه‌مند شد و این شیوۀ نوازندگی را انتخاب کرد و ادامه داد و در این راه از تعالیم استادانی چون زاوِن یدیقاریانس و سیاوش ظهیرالدّینی بهره جست. او با شنیدن نوای کمانچۀ رحمت‌الله بدیعی در آثار به سرپرستی استاد فرامرز پایور به ساز کمانچه علاقه‌مند شد و در این راه از آموزه‌های استاد محمدرضا لطفی استفاده کرد. وی از محضر آندره مرادیان و محسن الهامیان در نوازندگی پیانو و مبانی موسیقی و آهنگسازی نیز بهره‌مند شده و وزن‌خوانی و ریتم را نزد بهمن رجبی آموخته است.
با او گفتگو کرده‌ایم:
نخستین انگیزه شما برای ورود به عرصه موسیقی چه بود و چگونه مسیر خود را در این راه یافتید؟
موسیقی در خانواده ما موروثی بود و پدرم نوازنده ویولن هستن و از همان دوران کودکی اکثرا همراه پدرم در محافل هنری بودم تمام این موارد به همراه عشق و علاقه باعث ورود من به دنياي موسیقی شد
در تلفیق موسیقی سنتی با نغمه‌های نوین، چه اصولی را حفظ می‌کنید تا اصالت این هنر پایدار بماند؟
اصولا کار تلفیق دو فرهنگ یا هنر معقوله پیچیده ای هست و برای این کار می بایست ماهیت هر دو نوع موسیقی را به خوبی شناخت و بعد شروع به ساخت آن کرد
در ساخت آثار تلفیقی سعی می کنم اصالت های هنر کلاسیک رو تا حد امکان حفظ کنم و بر مبنای اون آثار نوین بسازم.
نظر شما درباره جایگاه موسیقی سنتی در میان نسل امروز چیست و چگونه می‌توان آن را به دل‌های جوان‌تر نزدیک‌تر کرد؟
ببینید موسیقی های کلاسیک در کل دنیا جایگاه مردمی زیادی ندارند و همیشه مخاطب این ژانر موسیقی خیلی محدود بوده و هست و خب این قضیه در مورد نسل امروز ما بیشتر هست
این نوع موسیقی در همه جای دنیا نیاز به حمایت حاکمان دارد نه به عنوان یک موسیقی بلکه به عنوان یک میراث کهن و ارزشمند و حتی ملی آن کشور.
آهنگسازی در سبک سنتی و تلفیقی را چگونه تعریف می‌کنید و چه عواملی در خلق یک اثر فاخر مؤثر است؟
آهنگسازی برای موسیقی سنتی قطعا می بایست بر اساس یک سری از اصول و قواعدی باشه که در چهارچوبی تحت عنوان ردیف موسیقی دستگاهی و در ادبیات این موسیقی می گنجد انجام بگیرد .
در مورد موسیقی هایی که تلفیقی نام می‌گیرد بسته به هدف و نوع موسیقی امکان تلفیق هاب آن وجود دارد.
در اجرای قطعات خود تا چه میزان به بداهه‌نوازی و روح لحظه‌ای موسیقی اعتقاد دارید؟
تقریبا در تمام آثارام اینطور است. موسیقی یک الهام هست مانند یک شعر و بعد از آن با توجه به دانش و توانایی های آهنگساز بست و گسترش پیدا می‌کند.
از کدام مقام‌ها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی بیشتر در آثار خود بهره می‌گیرید و چرا؟
دشتی ، بیداد ، اصفهان ، نوا ! بیشتر حس و حالم با نغمات این دستگاه ها و آواز ها نزدیک تر است
البته در حال حاضر این‌گونه هست و این قابلیت تغییر را دارد.
به نظر شما موسیقی سنتی در مسیر امروز خود با چه چالش‌هایی روبه‌روست؟
بزرگترین چالش این موسیقی عدم حمایت حاکمیتی و دولتی لست. همانطور که عرض کردم این نوع هنر در همه جای دنیا نیاز به حمایت دارد که متاسفانه در کشور ما این اتفاق تا به امروز نیفتاده است.
آیا تلفیق موسیقی سنتی و پاپ را فرصتی برای اعتلای موسیقی ملی می‌دانید یا آن را عاملی برای تغییر هویت اصیل این هنر؟
قطعا خیر ! موسیقی ملی ما کاراکتر و ساختار کاملا مشخص و تدوین شده ای دارد .در حالی که مدسیقی پاپ فضای کاملا آزاد و نامحدودی دارد .مخصوصا آثار پاپ امروزی که تنها یک ملاک تحت عنوان ذائقه مخاطب روز دارند.
آینده موسیقی ایرانی را چگونه می‌بینید و چه راهکاری برای حفظ و گسترش آن پیشنهاد می‌کنید؟
سالی که نکوست از بهارش پیداست ...آینده پیش کش! این موسیقی در حال حاضر در حال از بین رفتن است بنابراین در حال حاصر باید به فکر چاره بود که مهمترین عامل هم بحث نبود حمایت دولتی است.
از میان آثار خود، کدام را به روح و اندیشه خویش نزدیک‌تر می‌دانید؟
تمام آثارم را با توجه به احساس و حس و حالی که آن زمان داشتم ساختم. بنابراین همه‌اشا‌ن نسبت به زمان. شرایط خاصی که منجر به ساخت آن آهنگ شده بیانگر اندیشه و حال من است.
چه پیامی برای هنرجویان جوانی دارید که در پی آموختن موسیقی سنتی و نوگرایی در آن هستند؟
برای هرگونه نوآوری می‌بایست ماهیت اصلی آن عامل را آموخت و درک کرد بنابراین برای ساخت یک اثری که فاخر و زیباست ،قطعا نیاز به درک و دانستن پارامترهای آن فرهنگ می‌بایست داشت .
دیدگاه خود را ثبت کنید.
دیدگا‌ه‌ها