یک دو شیش هفت پشت هم
یه سریال طنز ولی پر ز غم
من اومدم تا حرف دلو رک بگم
هی مینویسم نمیارم نکته کم
من مینویسم با قلم آهنی
ماها نخشو داریم اگه تو سوزنی
از خیانت، سریال پایتخت
به مردم با شرافت مازنی
یه سریال، واسه ریال
با تمسخر لهجه و اسم شمال
یه مشت بازیگر بی هنر بی مصرف
تم عقده گشایی، ژانر ابتذال
یه عمر خوردی بردی اینه تشکر
خیلی فرق داره شوخی با تمسخر
انقده عقده داری که شده دلت پر
حتی طنزات میده بوی تنفر
این گره بین ما دیگه نمیشه وا
توئه بی ریشه میخندی به ریش ما
یه مشت اسکل بی مغزو بستی به ما
همه جوابارو کردی تو مشت هما
باریکلا به چه زرنگی
گرگو میترسونی از جوجه رنگی
حتما تن ننتون دیدین
کفشای ورنی با لوله تفنگی
تقصیر تو‌نی تقصیر ماس
که مهمون نوازی تو تقدیر ماس
ما خیلی بدیم شما خوب باکلاس
پ چرا بیست چاری میشی اینجا پلاس
صدبار کردیم تورو بدرقم
جفتک زدی هر دفعم
بچه خوشگل تو بکشی عربدم باز
زیر مایی هر رقم
از لواسون ونک تا گلوگاه
از تنکابن نور تا شیرگاه
از امل و بابل و قائمشهر
تا شهمیزاد ساری بابلسر
همه طبرستانه بگو مازرون
پر شیر و پلنگ پر پهلوون
شیر که باج به شغال نمیده
اینجا ماچت میکنن تورو بچه جون
درسته که ما مهمون نوازیم
ما از موج خزر کوه جاده هرازیم
ماها خاک میخوریم، ولی خاک نمیدیم
مگه خواب ببینی از توعه میمون ببازیم
ماها دشمن همیم اینو یادت بمونه
این دشمنی بین ما تا ابد میمونه
اینجا مازندرانه به جا دلقک بازی
بگو بابات برات شبا تاریخ بخونه
تقصیر تو‌نی تقصیر ماس
که مهمون نوازی تو تقدیر ماس
ما خیلی بدیم شما خوب باکلاس
پس غلط میکنی میشی اینجا پلاس
ورس ۲
عمو بازیگره خیلی باکلاسه
ما به کلاه کاسکت میگیم کلا کاسه
ایشون لفظ قلم توی تلویزیون
ما به آکواریوم میگیم آکواریون
یعنی مغز ما اندازه مغز بز نی
به زخم جزئی،میگیم زخم جزمی
ماها غذای سگ میخوریم نه!
از بچه کتک میخوریم نه؟
تو شهر خودمون از یه خارجی لال
چپ و راست چک‌میخوریم نه؟
نه خدایی خیلی پستی
تو دیگه شمشیرو‌از رو‌بستی
هفت ساله با تمسخر ما
پول پارو کردی هنو میگی بس نی ؟
توئه ناچیز ملتو مسخره کردی
نماد قدرتو مسخره کردی
محیط بانو‌مسخره کردی
یه استانو‌مسخره کردی
همه چیو‌مسخره کردی
حتی کشتیو‌مسخره کردی
هنوزم نشد عقدت خالی چون
نمادخاری و مظهر دردی
اینو یادت بمونه بچه جون
روزا روش بنویس شب بخون
اینجا طبرستان بگو‌مازرون
پر شیر و‌پلنگ پر پهلوون
بشمر
امام علی حبیبی
بشمر
بهداد سلیمی
بشمر
کامرا قاسم پور
بشمر
ایرج‌ملک‌پور
جهانبخش،بنان،قایقران
یزدانی،عمو زاد،میثاقیان
کمیلی قاسمی، قاسم رضایی
جاده ی نظامی یعنی محسن بابایی
از چی بگم،از کی بگم
توگوشت که نمیره من چی بگم
اینجا خاک پلووناس
کم گفتم من هر چی بگم...
ترک،مازنی، کرد و لک
صاف و ساده بی کلک
از بلوچستان بگو تا تهران
یه خونواده ایم به اسم ایران
اگه ایران درخته ریشش ماییم
اگه شیره پلنگه بیشش ماییم
اینجا طبرستان بگو تبر به دستان
اگه فرهاده تیشش ماییم
اگه ایران درخته ریشش ماییم
اگه شیره پلنگه بیشش ماییم
اینجا طبرستان بگو تبر به دستان
اگه فرهاده تیشش ماییم
