علیرضا مهدیان بهانه

حال من بی تو از این بدتر نمیشه که نمیشه

دو به شک بودی بمونی پیش من واسه همیشه

سفره یه بهونه بودی برمیخورد هرچیزی به تو

من برا تو نبودم زاویه دید تو بد بود

مثل من واسه تو کم بود واسه تو کم بود

بدون تو این شب ها چقدر بی روح و سنگینه فضاش

نمیدونی چقدر دلتنگم الان صدای تو مثل لالایی بود برام

حس من مرده

عشقتم باید یه جایی تو دلم خاک کنم

کاشکی زورم می رسید بخوام گذشته لعنتیمو  پاک کنم

قلبمو خاک کنم جای عکست رو دلم تنهاییمو قاب کنم

تنهاییمو قاب کنم

انگار حتی اسمتو باید از حافظم پاک کنم

بدون تو این شب ها چه قدر بی روح و سنگینه فضاش

نمیدونی چقدر دلتنگم الان صدای تو مثل لالایی بود برام