پای این زخم زبونا وایسادم
تا یه روز تکیه کنم به پرچمت
پیش دردی که تو داری هیچی نیست
غم دلهایی که می خورن غمت
با همین بغضی که سنگینه ، بخند
پای پرچم تو می لرزه تنم
مرز فاتحانه ی خاطره ها
بغض عاشقانه ی من ، وطنم
پای این زخم زبونا وایسادم
تا یه روز ترانه خون تو باشم
زیر آسمون این فلات پیر
نعش بی نام و نشون تو باشم
دست من نیس اگه بی تاب توام
ماهی کوچیک اقیانوسم
اگه موجم رو به ساحل ببره
خم می شم خاک تو رو می بوسم
وطن پرنده های بی پناه
سایه ی امن نفس کشیدنم
مرز امنیت آغوش منی
از حرارت تو می سوزه تنم
کوه سر به آسمون کشیده ام ایران
لاله ی به خاک و خون تپیده ام ایران
دوس دارم فقط تو رو صدا کنن از دل
زخمای به استخون رسیده ام ایران
