کامران پرتو واسه دلتنگی

همیشه جای رویامه
با اینکه رفته و دوره
ولی تو کل دنیامه
واسم بارون پاییزی
شبا لالایی می خونه
ولی از حال این چشمام
کسی چیزی نمی دونه
( دارم رویامو می بافم
مثل یه قالی رنگی
برای پینه ی دردام
واسه اینهمه دلتنگی )
یه کابوسی که تنهایی
یه شب رویامو دزدیده
یه خوابی که تو بیداری
اونو از قلب من چیده
تو آغوش زمستونم
تنم سرد و دلم زخمی
منی که باورش کردم
چقدر درد داره بی رحمی
(دارم رویامو می بافم
مثل یه قالی رنگی
برای پینه ی دردام
واسه اینهمه دلتنگی )