یک سایه بمان بامن تا شب بمیرد
شاید به هوای تو باران بگیرد
بی روح دل افسرده دور از جهانم
من غربت سربازی در پادگانم
بی تو شب زده ام به سیاهی ناچارم
گرگو میشه نبودتو علت آزارم
شورش غمه تو شده گریه که میبارم
بی تو خسته تنی به تنه غم آوارم
بی خبر از رده تو غرق سرابم سوی تو
بی اثرم در آینه محو خیال روی تو
از خیال من مرو رویای به تعبیر من
در نگاه من بمان تا قبل تنها تر شدن