من مست و تو دیوانه
مارا که برد خانه
صد بار تو را گفتم
کم خور دو سه پیمانه
درشهر یکی کس را
هشیار نمیبینم
هریک بتر از دیگر
شوریده و دیوانه
من بیخود ، توبیخود
من بیخود ، تو بیخود
از خانه برون رفتم
مستیم به پیش آمد
درهر نظرش مضمر
صد گلشن و کاشانه
من بیخود ، تو بیخود
من بیخود ، تو بیخود
چون کشتی بی لنگر
کژ میشد و مژ میشد
وز حسرت او مرده
صد عاقل و فرزانه
من بیخود ، تو بیخود
من بیخود ، تو بیخود
هرگوشه یکی مستی
دستی زبر دستی
وان ساقی هر هستی
با ساغر شاهانه
من مست
تودیوانه
مارا
که برد خانه
من چند
توراگفتم
کم زن
دو سه پیمانه
من بیخود ، تو بیخود
من بیخود ، تو بیخود
جانا به خرابات آ
تا لذت جان
لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد
بی صحبت جان
صحبت جانانه
