شبا پایون نداره دلم هی بیقراره
چشات بس که خماره منو کرده بیچاره
آخه چه عیبی داره بیا پیشم دوباره دلم شوق تو داره
خونه بی تو دیگه برای من رنگی نداره
هنوز رو دیوار خونه نوشته هات نمایونه
چشام هر روز روی اونه با گریه اونو می خونه
تو که عشقم بودی یارم بودی چی شد که رفتی
می گفتی عشق یه مهمونه که سرزده میاد خونه
دلای ما چه می دونه که این مهمون نمی مونه
باید که بشناسیش بش دل بدی تا که نرفته
ندونی قدرشو وقتی بره رفته که رفته
دلم رو من که دادم به اون مهمون چه آسون
می دونستم میره آخر بودم همش هراسون
نگفت به من خداحافظ شدم با تو پریشون
به دنبالش میرم هرجا هرجا چه سخت و آسون
دلم رو من که دادم به اون مهمون چه آسون
می دونستم میره آخر بودم همش هراسون
نگفت به من خداحافظ شدم با تو پریشون
به دنبالش میرم هرجا هرجا چه سخت و آسو
