هومن امین پور پرتگاه

به یک تار مو بنده این رابطه الان وقت اما و ای کاش نیست

لب پرتگاهم دیوونه نشو الان دستمو ول نکن جاش نیست

بیا هرچی بود و فراموش کن دوباره همو آرزو می‌کنیم

واسه هرچی که خواستیم و نشد دوباره از اول شروع می‌کنیم

می‌ترسم یه روزی بیای دیرشه ازت دور میشم تو هر ثانیه

می‌ترسم از اینکه دارم می‌بینم چقدر راه برگشت طولانیه

نگو بین ما چیزی جز غم نبود با اینکه یه چیزایی کم داشتیم

ببین عکسامونو تا یادت بیاد ما روزای خوبم با هم داشتیم

کی می‌شناسه اندازه ی تو منو  چجوری نمی‌بینی حالم بده

میگی من شروع کردم این بحثو قبوله بیا تو ادامش نده